Przejdź do głównej zawartości

Były ksiądz w oczach duchowieństwa.

Istnieje niepisana zasada, że ni wolno księżom utrzymywać kontaktów z byłymi księżmi. Jest to przez przełożonych bardzo źle widziane. Pamiętam, gdy jeszcze byłem czynnym kapłanem jak o byłych księżach mówiono: "świętej pamięci". To się nie zmieniło. Jest totalny brak zainteresowania ze strony biskupa czy innych księży. Możesz umrzeć pod mostem a to ich nie obchodzi. Pamiętam gdy odchodziłem z kościoła ostatni proboszcz powiedział mi  krótko: "gdy odejdziesz to nie licz na pomoc kościoła, zdechniesz z głodu". Te słowa ciężko jest zapomnieć. 
Po odejściu byłem u biskupa poprosić o wsparcie finansowe. Zbył mnie bardzo szybko. Przez prawie 10 lat płaciłem na diecezjalny dom emerytów po 150 zł miesięcznie. Z kościelnego domu emerytów już nie skorzystam. Nalegałem, żeby kuria oddała mi te pieniądze. Zostałem niestety wyśmiany. Przepadło lekką ręką około 17 tysięcy złotych.
Zrozumienia, współczucia czy po prostu miłosierdzia w kościele katolickim coraz bardziej brakuje.


Etykiety:

Komentarze

  1. Karolina Klim7 maja 2018 17:08

    Bardzo ciekawy post. Dowiedziałam się ciekawostki o traktowaniu byłych księży. Eh. Obrazek też bardzo wymowny. Pozostaje mieć nadzieję, że nie wszędzie tak jest.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kefas8 maja 2018 00:03

      Może nie wszyscy tak traktują byłych księży, ale niestety większość tak czyni :(

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kilka słów o mnie ...

Jak już wiecie mam na imię Piotr. Jestem lekko po czterdziestce. Księdzem katolickim byłem niemal dziesięć lat. Odszedłem z kościoła kilka lat temu. Na początku żałowałem swojej decyzji, nie potrafiłem odnaleźć się w normalnym świecie. Miałem wrażenie, że muszę jak dziecko uczyć się żyć i funkcjonować od zera. Seminarium duchowne i kapłaństwo przygotowało mnie do całkiem innego życia. Było to życie jakby na obcej planecie w hermetycznie zamkniętym środowisku i z potężnym parasolem ochronnym przed świecką rzeczywistością. Ten model całkowicie nie pomaga w normalnym świecie. Jak już pisałem wcześniej, początki były hardkorowo trudne. Nie obyło się bez załamania i depresji. Do tej pory jest mi bardzo ciężko, ale staram się nie poddawać. Do dziś mam w pamięci słowa mojego ostatniego proboszcza: "jak odejdziesz z kapłaństwa, to zdechniesz  z głodu". Wiele razy niemal by się spełniły te słowa, ale chyba nie dane mi było tak skończyć. Do dziś jest mi ciężko w życiu, ale mam w sobie ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Używki wśród księży.

Przez dziesięć lat bycia kapłanem miałem okazję poznać to środowisko od najróżniejszych stron. Dziś chciałbym poruszyć temat używek wśród duchownych. Niektórym ludziom wydaje się, że księża nie piją wódki, nie palą papierosów czy nie biorą narkotyków. Takie przekonanie jest jak najbardziej mylne i niezgodne z rzeczywistością. Kiedyś gdy chodziłem po wizycie duszpasterskiej jedna z parafianek ugotowała rosół. Zapytała się czy mam ochotę zjeść. Poczęstowałem się. Gdy jadłem ona cały czas patrzyła się na mnie. Trochę mi było głupio. Po kilku minutach zadała pytanie: "a ksiądz to w ogóle jodo?". Uśmiechnąłem się i stwierdziłem, że księża jedzą tak samo jak wszyscy ludzie.  Kiedyś inna pani była wielce zaskoczona, bo widziała księdza bez sutanny i to w spodniach. Na szczęście takie zacofanie i patrzenie się na księży jak ludzi z innej planety mija. Im młodsze pokolenie tym bardziej ma normalne spojrzenie na duchownych. Potrafią często widzieć podwójne życie tej grupy, co ...
3 komentarze
Czytaj więcej

Reakcja rodziny po moim odejściu z kapłaństwa.

Często można usłyszeć powiedzenie, że z rodziną najlepiej się wychodzi na zdjęciach. Ja osobiście doświadczyłem tego, gdy odszedłem z kapłaństwa.   Będąc księdzem byłem zapraszany na rożne okazje: imieniny, urodziny, rocznice, chrzty, śluby czy też pogrzeby. Wiedzieli, gdzie mieszkam, na której parafii, ważne, abym był obecny i przyjechał w sutannie. To wielki prestiż dla danej uroczystości. Bywałem, jeździłem i czułem się szczęśliwy, że mam tak wspaniałą rodzinę. Pamiętają o mnie, zapraszają i cieszą się, że jestem. Gdy odszedłem z kapłaństwa wszystko odwróciło się o 180 stopni. Od sześciu lat nikt mnie nie zaprasza na żadne okazje. Udają, że mnie nie znają. Po odejściu z kapłaństwa nie miałem żadnych pieniędzy, poprosiłem brata ciotecznego o to, aby mi pożyczył 20 złotych na chleb i masło. Otrzymałem odpowiedź, że nie dostanę ani złotówki, bo ich zawiodłem na całej linii. Ostatnio widziałem moją siostrę cioteczną w markecie. Przechodziła obok mnie. J...
1 komentarz
Czytaj więcej